De eerste rit na aankomst in de haven van Igoumenitsa via de pont vanaf Brindisi. Over de tolweg weliswaar, maar prachtig aangelegd tussen de bergruggen, in goede staat, fenomenaal uitzicht en, ook fijn, min of meer uitgestorven. Na 100 km de afslag naar Meteora genomen, onder een wolkendek naar deze bijzondere plek afgereisd.
Mooi moment om even rond te kijken en op een camping bij te douchen.
Gearriveerd op donderdag aan de westkant van Thessaloniki. De accu was snel leeg, dus ik heb bij de plaatselijke automaterialenhandel Mike een accu aangeschaft. Uitermate behulpzame vent; ik kreeg zelfs wat eten van m, en dat terwijl de koelkast uitpuilde. De volgende dag Thessaloniki bezocht, een beetje rommelige stad zonder echt bijzondere bezienswaardigheden, maar wel druk en levendig.
De Tracische Zee met op de voorgrond de Amsterdamse J7, een steenworp van Alexandoupoli. Een flinke windvlaag en floep, het achterste dakraam vloog weg…
Ondertussen in Zunderdorp:
En dan nu Turkije. Een uurtje oponthoud bij de douane om alles in orde te krijgen en een simkaart aan te schaffen. Daarna op naar Istanbul.
Jawel een hairjob, twee nachten in een IBIS, dürüm met Hulya in een schoolbus met een quasi swastikakachel en dan weer verder richting het oosten. Misschien halen we het Cappadocia van Jillian nog.
Gearriveerd in Kappadocia of hoe je het ook schrijft. Zeer bijzonder landschap. De J7 heeft echter in de laatste twee dagen wat malheur opgelopen dat ik eerst wil laten verhelpen voordat ik het gebied ga ontdekken. Jillian heeft me Mehmet getipt, een bijzonder vriendelijke man met Rotterdamse roots.
Na het bijzondere bezoek aan dit vulkanische gebied met Mehmet overlegd wat een mooi vervolg is van de trip. Mijn voorkeur was om via Icel/Mercin van de oostkant van de zuidkust naar het westen te trekken. Hij gaf me een paar bezienswaardigheden aan en adviseerde me om een kleine omweg te kiezen om zo door een berggebied te rijden wat zeer de moeite waard is. Een prachtige route inderdaad die langs het Taurusgebergte loopt.
Ondertussen in Nederland..
Na een nacht op een camperplaats met voorzieningen in Tarsus, ben ik door Mercin gereden via het Slangeneiland naar Silifke en iets verder naar het westen bij een baai genaamd Barbaros Koyu overnacht. Voor het eerst in twee maanden zijn de dagtemperaturen weer boven de 20 graden.
Tijdens de omzwervingen langs de zuidkust kwam ik op dit uitzonderlijke stukje strand terecht. Uitzonderlijk in de zin van curieus; de palmbomen aan de horizon markeren een vakantieresort. Deze hele strook is opgespoten en het stuk waar ik de J7 heb neergezet is openbaar, gratis en staat vol met Turkse campers. Waarschijnlijk een deel voor de ‘arme’ Turken tussen de decadentie van het massatoerisme uit de rijkere delen van de wereld.
Na wederom een bergachtige rit aangekomen in een kustplaatsje Sakigerme. Leuke plek, ook de eerste waar ik iets geld moest betalen voor een overnachting. Daarna doorgereden naar Selcuk/ Efeze en de Grieks- Romeins-Byzantijnse opgravingen bekeken. Best indrukwekkend, ook de reconstructie van de bieb van Celsus. Het huis van Maria moet je skippen; Katholieke nonsens.
Na twee weken groeit er wel weer iets haar, maar het ziet er allemaal nog steeds wel erg zielig uit. De hoofdhuid ziet er wel weer ok uit, ook al zijn de korstjes vooral in huidskleur. Het jeukt een beetje als je er met je handen overheen gaat. We shall see. De komende dagen krijgen de haartjes weer een schoonheidsslaapje in de nabijheid van een van toeristen gespeend strand.
Hierboven een bezoekje aan een winkelcentrum om het medicijn van Esther tegen een olijfbomenziekte te ontvangen. Grappig om weer eens aat tafel te zitten met het type morsige colporteur/ vertegenwoordiger. Daarna op naar de EU en hopen dat het geen gezeik op gaat leveren.
Helaas te weinig tijd om nog een ruim rondje Griekenland te doen, want rond de jaarwisseling varen er weinig ponten en dat June met aanhang en Paul voor een dichte deur staan, dat willen we natuurlijk niet. De pont van Patras voer in het nieuwe jaar pas op de derde, te laat, dus toch maar via Igoumenitsa terug naar Brindisi, nu ’s nachts. Op oudjaarsdag ff bij Esther van de Tiny Trullo langs om het levenselixer voor olijfbomen af te leveren wat ik in Turkije heb opgepikt. Ik hoop voor haar dat het werkt, want het kost een lieve duit. Het transport was echter een fooi. Ook zij herkent het probleem van reizen in het hoogseizoen: te druk, te warm en te duur. Wederom de drie T’s.
1 januari: back home!