Een jaar of vijf terug ontmoette ik een leuke vrouw van de camping hiernaast. Christa. Aantrekkelijk en open, maar ook een puzzel. Een paar maanden oppervlakkig contact maar in de winter sloeg er een vonk over die een romance bleek te worden van ruim twee jaar, een emotionele achtbaan met veel pieken en dalen. Een voor mij zeer leerzame periode waarbij de verschillen in denken tussen vrouwen onderling en versus mannen, balans tussen energie, ambities en uitdagingen, ouder worden en vele andere zaken in een nieuw perspectief werden gezet. Het vervlechten van haar in het leven van de mijne was te hoog gegrepen, de negatieve energie van Marijke en Christa trok ik niet meer en medio 2020 nam ik van beide dames de afstand die ik dacht nodig te hebben. Een moeilijk maar geen verkeerd besluit en met beiden tot recent een goed vriendschappelijk contact gehouden. Het vrije leven werd maatgevend. Met Christa lijkt afgelopen zomer een definitieve breuk te zijn ontstaan nu ze een nieuwe liefde heeft en ik derhalve haar borderline- bazooka vol in mijn reet kreeg. Ik wens haar alle goeds en heb vele mooie, emotionele herinneringen aan haar, de mindere vergeet ik altijd het snelst, maar de bazooka vergeet ik nooit meer!
Wat ben ik blij dat die magneet van aandacht en ellende uit mijn leven opgesodemieterd is, ook al heb ik leuke herinneringen aan haar wiebeltepel en dat geweldige kontje. Zelden iemand meegemaakt die zichzelf, haar omgeving en haar orgasmes zo vol hartstocht en overtuiging saboteerde 😎💚.
Hendrix