Van de week vroeg Mark me waarom ik niet verder werk of schrijf aan Project B. Dat project met de zescilinder luchtgekoeld voor in de neus van een ds. Nu ja, druk en er niet helemaal over uit wat ik nou eigenlijk er mee wil. Maar ik ben nu al een aantal maanden bezig met een ander project waar ik nauwelijks wat over heb gepubliceerd, terwijl daar wel het een en ander over te vertellen is.
In 2014 kocht ik een deels gelast chassis van een 61 id break in de buurt van Dijon. Nees haalde m op en ik parkeerde m onder het afdak in de veronderstelling dat in de jaren die volgden de auto kon worden gecompleteerd. Ondanks dat ik meerdere malen contact zocht met de verkoper, lukte het me niet om andere onderdelen van de auto aan te schaffen maar kreeg ik ook niet mijn vinger achter hoe de auto er ooit uitgezien heeft. Het was de bekende versie van het rollende chassis: een stalen karkas met draagarmen en wielen met gare banden. Alleen het dashboard zat er nog in en het dak erop. Geen plaatwerk, interieur, aandrijflijn en hydraulica. Medio 2019 besloot ik om met de onderdelen die ik nog had liggen, veelal niet uit het bouwjaar, de auto weer op te bouwen, echter nu naar mijn smaak. Nu originaliteit geen issue meer was, kon ik er een end op los gaan. Het verdere verhaal schrijf ik vast nog wel een keer in een eigen hoofdstukje aangaande deze break.
De fase waarin ik echter op dit moment ben beland is de uitvoering van het plaatwerk. Ik liep al jaren met het idee rond om het plaatwerk kaal te maken en op te slijpen met een roterende schuurmachine voorzien van een zeer grove schuurschijf. Twee jaar terug al een voorbeeld van gemaakt en aardig tevreden over het resultaat ben ik daar het resterende plaatwerk mee gaan bewerken.
Als eerste heb ik het oude plaatwerk kaalgeschuurd met van die ontlakschijven; een paar voor op de boormachine, een paar voor op de slijper.
Hierna geschuurd met de nieuwe Makita.
Ook de stalen deuren zo behandeld.
Een 1:2 2K lak gebruikt met de Devilbiss met Colad Snap Lid systeem; erg handig.
