Niet ruim van te voren gepland, maar toch gegaan; een zomertripje naar Laurino via Barcelona. Het is leuk hoor, zon huisje in Italie, maar je moet er wel af en toe je neus laten zien. De stage van Lou in Barcelona en een heen en weer tripje naar Laurino gecombineerd in juli was het plan. G wilde mee; in februari had ze genoeg van me, in mei was het weer aan en na wat gestuiter zijn we eind juni vertrokken met de mahoniebruine Setra. Fijn om haar erbij te hebben.
Na een week reizen kwamen we in Noord Spanje aan. G had nadrukkelijk Dali op de agenda gezet en het leek mij ook leuk om deze meester van het surrealisme eens goed te aanschouwen. Het was alweer 40 jaar terug dat ik me plichtmatig in deze en andere baanbrekende heren der schone kunsten heb verdiept.
Na zowel het Dali museum als zijn buitenhuis in Portiligat en het kasteel van Gala bezocht te hebben, zijn we naar Barcelona gereden. Een dagje Gaudiaanse architectuur maar ook een bezoek aan het museum van Miró. Vanzelfsprekend ff met Lou geluncht, die toevallig ook Lynn meenam. Kortom een geslaagde exercitie en de dag erna met de pont naar Civitavecchia.
Na Civitavecchia gearriveerd in Laurino. In Roccadaspide nog wel onverwacht een bumpertje van een dramatisch geparkeerde auto meegenomen, maar de thuiskomst was naar wens. De kleurrijke kamers sluiten mooi aan bij de rest van de avant-garde kunstenaars, ook al ben ik stukken minder begenadigd.
