Voor de eerste keer in zeker tien jaar samen met Marijke maar zonder June en Lou een paar dagen echt weg geweest. Deze keer naar Napels; de enige grote stad in Italië waar ik nog niet eerder ben geweest. In totaal vier dagen hadden we nodig om naast Napels ook Pompeii en een stukje kust te ontdekken.
Noord-Italianen heb ik wel eens de opmerking horen maken dat ze onder Rome Italië wel mogen afzagen. Voor een buitenstaander als ik ben, zie ik niet zulke grote verschillen tussen beide delen. OK, het zuiden is wat rommeliger en wat vervuilder, maar onmiskenbaar Italiaans. Dertig jaar terug was heel Italië overigens zo. Ze lopen gewoon een beetje achter, daar in het zuiden.
Napels bezit net als menig andere Zuid-Europese stad een grote hoeveelheid kerken. In sommige straten staan er bijna net zo veel kerkjes als woonhuizen. De kerken zijn van alle tijden; van vroeg-Romaans tot twintigste eeuws. Grote Gothische kathedralen zoals in het noorden van Europa heb ik niet gevonden. De meeste kerken zijn aandoenlijk. Ze bevatten van meerdere bouwstijlen kenmerken en echte rijkdom stralen ze meestal niet uit, hoogstens op een wat onbeholpen manier. De bovenstaande kerk, de Gesu Nuovo, is zeer opvallend te noemen. Deze kerk is van oorsprong een vijftiende eeuws stadspaleis geweest en na ca 100 jaar omgebouwd tot kerk. Het interieur is barok, 17e eeuws. Zo zijn er veel kerken te vinden met een aparte geschiedenis. De ruim opgezette San Francesco die Paola hieronder bijvoorbeeld is oorspronkelijk gebouwd ter ere van Napoleon, maar toen het klaar was, was Napoleon al weer vertrokken en werd de Pantheon-replica ingericht als kerk. 
Er waren ook een paar wat stijlvastere kerkjes te vinden, zoals een Bernini-achtige barokke kerk en een Art-Deco kerkje op de hoek van het Piazza Dante. Je merkt hier goed dat het katholicisme vanaf de vierde eeuw grotendeels is overgenomen door de Romeinen. De overlevering vertelt het andersom, maar als je ziet hoe in de architectuur van de kerken de Romeinse cultuur verweven zit en dat de pauselijke hiërarchie een rechte lijn is naar de Romeinse heersers van daarvoor, dan is het christendom behoorlijk gekaapt door de roemruchte nazaten van Julius en Nero. Van de sobere Zoon met het lendendoekje en het gat in zijn hand is weinig over gebleven. Maar goed, niet te ver afdwalen en terug naar Napels.
De opvallende woonhuizen in en rond de binnenstad zijn traditionele stadspaleizen die zich kenmerken door hun bouw rond de centrale binnenplaats met vaak stijlvolle trappen en de circa vier meter hoge verdiepingen. Niet raar opkijken als er op die binnenplaats een paar gedeukte auto’s staan of een verdwaalde Amsterdamse toeriste. Nou ja, we kwamen verdacht weinig Nederlanders tegen. Het was duidelijk geen vakantietijd.
Leven in zo’n historische stad doen ze daar opvallend anders dan in andere delen van Europa. Zo zijn het hier een stelletje viespeuken en druktemakers. De stad zal er gerust een stuk op vooruit gegaan zijn de laatste jaren, maar nog immer zorgen scheurende, rokende brommers, scooters, auto’s en driewielers voor een apocalyptisch tafereel. De hele dag door toeteren, de continue grijze wolk die door het warme weer op je longen slaat, de onophoudelijke stroom verkeer, zelfs door de kleinste straatjes, dag en nacht, maakt van zelfs Amsterdam-Centrum tijdens de Gay Parade een oase van reinheid en rust. Kortom, het is even wennen, maar ik was gewaarschuwd door Tom.
Pompeii kwam woensdag aan bod. Met de Circumvesuviana, het treintje van Napels naar Salerno, duurt het ca een uur. Het was niet druk, dus even later liepen we tussen de uitgestrekte ruïnes van de oude Romeinse stad. Een bijzondere ervaring die mooi aansluit bij de herinneringen aan het Forum Romanum in Rome.
De laatste dag wat rustig aangedaan. Qua eten was het allemaal OK. Zeer betaalbaar, lekker eten en niet ziek geworden. Je hebt er overal pizza want in Napels denken ze dat zij de uitvinders zijn van deze belegde platte deegkoek. Hierboven een foto van de gefrituurde vis ’s avonds laat op de vismarkt. Vrijdagmiddag weer in het vliegtuig maar niks gegeten om de goede culinaire ervaringen niet meteen te verpesten met smakeloos vliegtuigvoedsel. Napels is een aanrader voor mensen die Europa nog niet beu zijn, maar stalen longen zijn een pre.