Het zat er al ff aan te komen. Een Amerikaan. Voor een rondreizende en gejeesde architect is het aanschaffen van een auto van buiten het Europese continent een niet geheel onlogische stap. Na wat flirts met een AMC, GM, Jeep en een Torino kwam deze Ford Fairlane voorbij.
Normaal was ik niet gaan kijken, want niet Starski & Hutch genoeg, verschrikkelijke kleur, 4 deurs, kleinste motor, wit leren interieur, vleugels, noem maar op, maar mijn naam stond er op. Het roze is eigenlijk top, zeker in de tijd van Barbie the movie, vrouwen-emancipatie en Captain Jack. Het is tenminste een kleur, iets wat je niet kan zeggen van de oeverloze stroom DS cabriolets die van de lopende band af lijkt te rollen in het supersaaie gris palladium. Een andere reden om deze te kopen is de mogelijkheid om er tours mee te doen. Ken Tours Amsterdam. Een avondje door de stad met een paar ouwe omaatjes of een gay paartje.
De Fairlane heeft een lijn 6 cilinder, 223 cu inch/ 3,7 liter motor, driebak, handgeschakeld. Het 1960 model is de derde serie en de mooiste van de zeven series. De vier koplampen in lijn worden het visitekaartje van de Fords in de sixties. In deze serie zitten er nog wel vleugels aan, maar ze liggen plat. Ook de panoramische ruiten hebben hun intrede gedaan. De aandrijflijn bedient de achterwielen zoals gebruikelijk in die tijd. De kleur roze is niet origineel, evenals het interieur, maar dat mag de pret niet drukken. Wat wel bijzonder is, is het originele in NL afgegeven kenteken uit 1960. Ook al reden hier in die tijd veel amerikanen rond, vrijwel alles is gesloopt. De BT1662 is dus een zeldzaamheid en eerlijk gezegd misschien wel de doorslaggevende reden om m te kopen.
De Fairlane stond te koop bij Groen autohandel in Wesepe. De vraagprijs was al oké, maar er zat ook nog ruimte in en de koop was derhalve snel gesloten. Met Marco was ik kijken en we hadden de mogelijkheid om m meteen mee te nemen. Marco in de roze, ik in de Twingo erachter. Vlak voor ’t Gooi kapte ie ermee. De meter zat nog aardig in het midden, maar de benzine was op. Omdat het een rotplek was, takelde de ANWB de wagen meteen op, zoals Marco het noemde: The Ride of Shame, en reed er mee naar hun steunpunt in Naarden. De volgende dag de Fairlane opgehaald.
